Laatste reisverslag

Ik heb niet veel van me laten horen de laatste maanden, maar hierbij weer een reisverslag, tevens de laatste reisverslag van dit avontuur!

Ik was de vorige gebleven dat ik bij Van Leeuwen Dairy Group aan het werk was, op dat moment op de homefarm. Op de homefarm hebben ze een stal met 8 robots, waarop 500 koeien gemolken worden. Daarnaast worden er normaal gesproken nog een 1200 koeien gemolken door de 50-stands draaimelkstal.

In juli heb ik een maandje koeien gevoerd op 2 bedrijven. Dit beviel enigszins prima, ik kon lekker mijn eigen ding doen. Maar ze waren op zoek naar iemand die dat vast ging doen, wat ik niet erg vond. Deze hebben ze dan ook gevonden in de vorm van een man die uit India komt. Na hem de kneepjes van het vak bijgeleerd te hebben, ben ik druk geweest met droge koeien voeren. Ook het kalfseizoen ging inmiddels van start, wat inhield dat er ruim 2000 koeien en vaarzen zouden kalven in 2 maanden. Normaal gesproken zouden dit er niet meer dan 1200 stuks zijn, maar doordat het nieuwe 24 robots stal nog niet in bedrijf was, zouden die koeien eerst op de homefarm gemolken gaan worden.
Elke dag halen we met de quadbike met een kalverkarretje erachter de pasgeboren kalveren uit de weide. Op piekdagen meer dan 50 kalveren per dag. Alle stiertjes worden 4 dagen aangehouden waarnaar ze vervolgens voor de slacht weggaan.

Nadat de kalveren opgeladen zijn werden de droge koeien naar de melkstal gehaald om vervolgens de nieuwe moeders uit te selecteren. Echter naar een 3-tal weken werd het te druk met melken, waardoor we de koeien in het land moesten uit selecteren, soms een hele opgave! Ondertussen kwamen er ook wat meer Nederlandse stagelopers en werkers, wat de sfeer niet ongunstig beïnvloede.

Er liepen op 4 verschillende plekken droge koeien. Er liep een groep bij het nieuwe robot bedrijf, 30 km verderop. Een groep op 8 km afstand en een groep op 7 km afstand. De laatste groep liep dan op de homefarm zelf. De reden hiervoor is dat er niet genoeg gras is om het bedrijf heen, waardoor ze meerdere blokken hebben buiten het bedrijf waar de koeien kunnen grazen. Elke week werden de koeien die 7 of 8 km verderop liepen uitgezocht. Koeien die dicht tegen kalven aan zaten werden uitgesorteerd. Vervolgens werd deze groep al lopend over de weg naar de boerderij gelopen. Let wel dat dit wegen zijn met een maximale snelheid van 100 km/h. Ook moet hierbij de snelweg worden overgestoken. Een belevenis op zich!

25 september was het dan eindelijk d-day! De stal met 24 robots kon in gebruik genomen worden. 1 kant met 12 robots was zo goed als af, dus moesten de koeien er direct heen. Reden hiervoor was ook dat er bijna geen voer meer was op de homefarm om de koeien te voeren. Binnen een week liepen er 720 koeien in de stal, die allemaal moesten wennen aan de robots, en sommigen ook aan de ligboxen. De koeien waren niet veel gewend, maar ik vond het knap hoe snel een koe zich kan aanpassen en gewend kan raken aan de mens en omgeving (robot). Met wat kleine (en soms wat grotere!) problemen is het relatief vlotjes gegaan, en was na een week de rust in de stal te vinden, waardoor ik weer aan het werk kon op de homefarm. Hier heb ik nog wat afwisselende klusjes gedaan, waarna ik 31 oktober mijn laatste werkdag heb gehad. Tijd voor vakantie dus!

Na de vrijdag avond in de kroeg iedereen gedag gezegd te hebben, ben ik zaterdag met Yetse en Jeroen naar Dunedin geweest. Hier hebben we de Speight’s (bier) factory tour gedaan, om vervolgens de avond te vervullen in een aantal kroegjes. De volgende dag nog wat rondgereden en de steilste straat van de wereld opgereden. De volgende dag ben ik door Catlins gereden, een mooi gebied aan de kust.

Begin oktober was Coco nog een weekendje langs geweest. Haar ken ik van mijn Dronten tijd, en zij is ook aan het werk in Nieuw Zeeland. Zij werkt helemaal in het zuiden, vlakbij Invercargill. Een mooie reden dus om haar en het bedrijf te bezoeken. Hier een interessante rondleiding gehad. Coco kon een weekje vrij krijgen, dus zodoende onder het motto “alleen is ook maar alleen”, zijn we toen samen verder gegaan. Eerst zijn we naar Milford Sounds gegaan. Met het geluk dat het mooi zonnig en droog weer was, want met een regenval van 7 meter per jaar is dat best uitzonderlijk. Vervolgens zijn we richting Queenstown gegaan, waar we natuurlijk de Fergburger hebben gegeten en een gezellige spelletjes avond hebben gehad in de cowboy bar. De weg naar Queenstown was zoals ze dat hier zeggen; Stunning! (ofwel erg mooi!). Naar Queenstown hebben we Lake Tekapo aangedaan, een ongelofelijk blauw meer tussen de bergen. Hier hebben we nog een tour gereden over een grindpad op aanraden van Auko, mijn huisgenoot in Waimate. Erg mooi allemaal. Toen zijn we via Geraldine weer langs de boerderij gekomen waar ik werkte en hebben we nog met 7 andere Nederlanders plus een Sloveen gegeten in onze ‘stamcafe’ Forks. Met de gebruikelijk sticky pork ribs natuurlijk!

Vervolgens Dunedin nog aangedaan, waar we een ‘geweldige’ chocolade fabriek rondleiding hebben gedaan. Gelukkig zat er een komiek in de groep! Vervolgens heb ik Coco via de Catlins weer afgezet bij haar thuis.
Ik heb (lang) nog niet alles gezien van Nieuw Zeeland, maar vind het nu wel mooi geweest. Ik heb zojuist mijn vliegticket geboekt, a.s. vrijdag mag ik hopelijk weer voeten op Nederlandse bodem zetten.

Het zijn 2 fantastische jaren geweest, een hele hoop mooie en nieuwe dingen mee gemaakt. Een tijd waar ik met veel plezier op terug zal kijken!