Reis is begonnen

Hierbij weer een bericht. Laatste keer was halverwege maart. Ik heb tot zondag 7 april gewerkt op de boerderij. Ik heb hier een hoop schik gehad met de backpackers, mooi bedrijf alleen moet er nog veel gebeuren. Ze missen nog een Bert v.d. Sluis, die alles goed onderhoud en handige dingen maakt.

Dinsdag avond kwam Koen over, en zijn we woensdag en donderdag met nog 4 gasten van de boerderij wezen kamperen op het strand. Naast veel muggen hebben we veel schik gehad. Hier hebben we ook onze swags uit kunnen testen. Een swag is een 1-persoons tent, met een matras erin. Je kunt je slaapzak en kussen erin houden en mee oprollen. In minder dan 5 minuten is de tent opgebouwd, stevig, droog en makkelijk. Slaapt perfect.

Vrijdag hadden we de auto volgepakt en zijn we richting het zuiden gereden (Margaret River, Augusta). Vervolgens is het richting het oosten en zijn we via Pemberton, Denmark, Albany naar Esperance gereden.

In Albany hebben we een walvis museum bezocht. Interessante tour gehad. Tot eind tachtiger jaren werden er nog volop walvissen gevangen. Ze gebruikten de olie uit de huid voor allerlei doeleinden.

In Esperance hebben ze een hele mooie kustlijn. Echter na de overnachting starten we de auto en begint de motor een raar tikkelend geluid te maken. We zijn naar verschillende garage's gereden, en geen 1 garage wil een motor van een Ford Explorer repareren, ze staan bekent voor dit probleem en is moeilijk om te repareren. Ze noemen de auto's dan ook Ford Exploders.

Dus daar stonden we dan. We zijn naar een 2e hands auto zaak gereden, en die beste man wou ons 1500 dollar geven voor de ford. We kochten een Mitsubishi Pajero terug uit 1988. Geweldige auto, die ons hopelijk verder brengt dan de Ford. Na de auto wissel zijn we via Norseman naar Kalgoorlie-Boulder gereden. Dit is een dorp die ontstaan is doordat er goud gevonden is. Het hele dorp draait om de mijn. De gebouwen zijn nog in oude country stijl, mooi om te zien. Hier hebben we een museum bezocht over de goudmijn. Er zijn sommige dagen ook rondleidingen, echter vanwege de regen die dag werden die afgelast. Helaas hebben we geen rondleiding kunnen krijgen, echter was er wel een punt waar je in de mijn kon kijken, fascinerend gezicht. De mijn is 1,5 bij 3,8 km in oppervlak en 700 meter diep.

Na de mijn bezichtiging zijn we weer terug gereden naar Norseman, om vervolgens oost te gaan door de Nullarbor. Dit is de beduchte woestijn rit van 1200 km. Elke 200 km kom je een pompstation tegen, waar je kunt overnachten. Voor de rest geen huizen. En na elke tankstation rij je weer in de middle of nowhere, met alleen maar woestijn planten en je kunt zover kijken als je wilt maar ziet niks anders.

Het is maar goed dat er genoeg tankstations zijn tegenwoordig, aangezien onze auto een vrij royale benzine consumptie heeft (1 liter op 5 km). In 2 dagen zijn we de Nullarbor doorgereden, gelukkig zonder problemen. Ook hebben we hier de langste rechte weg van Australie gereden, 146,6 km lang.

We zijn nu Streaky Bay en hebben nog een lange, mooie reis voor de boeg om in of rond Cairns uit te komen.